Exploring Cape Breton...and Meat Cove!

Cape Breton - het meest noordelijke deel van Nova Scotia en zeker het bezoeken waard, allen daarheen dus. Tis te zeggen, twee belgjes en twee duitsjes ondernamen de trip...dit ondersteunt door Annabel weliswaar. Een tweedaagse trektocht richting Fishing Cove was ons doel...helaas hebben we dit niet gehaald! Je moet weten dat er in de winterperiode op sommige plaatsten heel weinig te beleven valt en er vanalles gesloten is (resto's, bars, toeristische info,enz.). De winter is dus voor survivors want het park sluit nooit en wie van mooie landschappen en een uitdaging houdt deinst niet terug voor Koning Winter...hum hum!
Anyway, de trail naar Fishing Cove was gesloten wegens slechte wandelpaden en sneeuw dus besloten we enkele korte trips te doen en de Cabot Trail (500 km) volledig uit te rijden. Ons eerste tochtje bracht ons naar de Uisge Ban Falls, een leuke wandeling naar een bulderende waterval ten gevolge van de hevige regenval! Thats right, regen, sneeuw, 't wisselt hier van dag tot dag!
Deze stroomversnelling is het gevolg van de val, leuk beeld na wat gefoefel met de sluitertijd enzo...: )

Hadden we de eland nog niet gespot, dan was ons eerste aanvaring niet zo leuk geweest! Op onze tweede wandeling in dit prachtig park lag een jongedame uit te rusten vlak naast ons wandelpad...toen we dichter bij kwamen zagen we al snel dat het arme dier een poot had gebroken en dus al enkele dagen de dood tegemoet strompelde. Wat moet je dan? (Geen foto's uit sympathie voor moeder natuur!)

Wel via via werd de parkopzichter op de hoogte gebracht en hopelijk werd Mevrouw Moose heel snel uit haar lijden verlost...ik betwijfel het aangezien het zondag was en sommige canadezen nogal lui van aard zijn! We werden wel verwittigd dat onze wandeling Bear Territory doorkruiste...aan de sporen kun je zien dat nog niet alle zwarte beren hun winterslaap hebben ingezet! Jammer dat we meneer of mevrouw niet te zien kregen!!!

  

Op naar Meat Cove dus maar onderweg toch nog wat genieten van enkele superviews, over de bergen en de oceaan samen gezellig op een bankje. En soms even die 'King of the World - move' bovenhalen kan deugd doen, al is het meer een 'jongensding' waarschijnlijk...links Stephanie, rechts Andrew en in't midden 'King of the World'...at least for one second!

De laatste 8 km richtig Meat Cove zijn Dirt Road...afhankelijk van de weersomstandigheden wil dat zeggen grind met putten, grind met modder en putten, grind met sneeuw en onzichtbare putten, grind met ijs...We kregen die zondag de laatste combinatie, waagden het er toch op want het was MAAR 8 km. Halverwege moesten we Annabel schaatsen aanbinden met als gevolg dat we een te steile helling niet meer op konden en dus noodgedwongen de nacht moesten doorbrengen in de vleesbaai!

It was the end of the road...

Gelukkig werd ons die avond een gratis jagerscabine aangeboden, kregen we sandwiches en thee van 'a local granny'...natuurlijk met bijhorende vissersverhalen en familiehistories! Voor haar was het jonge gezelschap ongetwijfeld een leuke opvulling voor de lange winteravond!

De volgende ochtend kregen we regen en dooi dus die helling waren we meester, up we go in eerste vitesse en met veel lawaai back to civilisation...ontbijt op een veilige plaats en chocomelktijd voor mijn meisje!!!

Het was intussen maandag, een dag later dan gepland maar alles heeft een reden dus hoopten we op een late walvissendoortocht...niet dus, maar er was wel deze ontmoeting met de Amerikaanse Zeearend (Haliaeetus leucocephalus)! Het eerste exemplaar tot nu toe dat niet al te bang was van mannen met baarden! Ik kon hem of haar min of meer benaderen...en aan al diegenen die beweren dat je met een 70-300mm uit de hand geen scherpe foto kan maken, eat this...

Eind goed al goed...
Gegroet aan u allen vanuit Antigonish

The Survivors.